Edgar AlIan Poe (1809-1849)
A Dream within a Dream
Take this kiss up on the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow –
Y ou are not wrong, who deem.
That my days have been a dream;
Yet ifhope has flown away
In a night or in a day,
In a vision or in none,
Is it therefore the less gone?
An that we see or seem
Is but a dream within a dream.
I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I told within my hand
Grains of the golden sand-
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep, while I weep!
O, God! Can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O, God! Can I not save
One of the pitiless wave?
Is alI that we see or seem
But a dream within a dream?
Xəyal içində duman
Dodağımdan öpərdin, alnımdan öp son dəfə,
Diqqətlə bax nə deyir gözlərim son dəqiqə.
Dey’rdin ki, günlərim puç olası gümandı,
Ya damlayla əriyən bir qatı kor dumandı.
Bu son vida anımda gərək boynuma alım,
Sözünün düzlüyünə bir də indi inandım.
Fərqi yox səhərçağı, ya qaranlıq gecədə
Ya arzular içində, ya da zülmət heçlikdə
Uçan ümidlərimin göydən gəlib sorağı
Bəlkə də bu səbəbə çox gedib qalıb azı?
Yoxsa bu yox olanlar xəyal içrə dumandır,
Ya xəyal tək görünür, gözümüz dumanlanır.
Ölüm adlı dənizin əzablı qucağında,
Dayanmışam ömrümün sonuncu bucağında.
Bircə-bircə sayıram ovcumdakı qumları
Keçmişimin puç olan bəzəkli gümanları.
Lap az qalıb! Hələ də barmağımdan sürüşür,
Elə ki yanağımdan ovcuma yaş süzülür.
Ah, ay Allah! Əlimə götürə bilərəmmi?
Dalğalara qarışan keçmişimi, indimi?
Ah, ay Allah! Görəsən, xilas edəmmərəmmi?
Dərinlikdə yox olan bircə zərli incimi?
Yoxsa axıb gedənlər xəyal içrə dumanmiş
Ya xəyal tək görünmüş, gözümüz dumanlamış?